vrijdag 14 februari 2014

snijden, snijden, snijden ……….

Ik ben in een vrolijke bui, niet omdat het Valentijnsdag is want daar doen wij niet zoveel aan, behalve dat mijn ontbijtje versiert wordt. Mijn lieve Valentijn!


Ik ben vooral in een vrolijke bui omdat na 12 keer uithalen en 20 keer opnieuw beginnen eindelijk het centrale blok van The Burnt in elkaar zit. En weet je wat nou het allerleukst is? De afmetingen kloppen ook nog. Niet te geloven!!!


En nu ……. Ja, nu moet ik weer gaan snijden. Veel lapjes snijden voor het vervolg van de The Burnt. 222 vierkantjes, 248 diamonds, 28 driehoekjes en dan nog 222 ovals die geappliqueerd moeten worden. Ik ben nog wel even bezig. 



Gisteravond heerlijk naar schilderles geweest. Altijd weer fijn om lol te maken, te lachen met elkaar en tussendoor de kwastjes op het paneeltje te zetten. Rustgevend is het zeker. Ik ben bezig om een oude zolder te schilderen. Dat is nog lang niet af maar sinds gisteren komt er al wat diepte in de zolder. Volgende keer weer verder.


Morgen komt randje per week. Raar eigenlijk, maar ik kijk er nu al weer naar uit. Simone staat op de beurs dus moet Annelies het voor ons klaarzetten. Dat gaat helemaal goed komen. Gisteren was Annelies jarig en we hebben met velen, heel velen een lange vlaggetjesslinger gemaakt. Erg leuk om te doen en ze was er bijzonder blij mee. Ik weet niet hoeveel het er uiteindelijk zijn geworden maar dat het er veel zijn dat is zeker. Nogmaals Annelies, van harte gefeliciteerd en ik hoop dat dit initiatief je er weer een beetje bovenop helpt. 


Ik ga weer verder met snijden!!!!

Tot ziens allemaal.  

Tamara

dinsdag 11 februari 2014

Ik droom ervan! HELP!!!!

Waar ik van droom? Nou van de centrale blokpartij van de burntquilt of the Dear mrs. Thomkins. Eigenlijk zijn het geen dromen meer, eerder nachtmerries. Ik ben al maanden aan het klooien met dat blok. Heb ik alles strak, komt er een rand omheen, is het niet meer strak. Gisteren weer alles uitgehaald en rand voor rand weer er omheen gedaan. Maar toch krijg ik het idee dat dit een eeuwig klusje blijft wat niet wil lukken. Hier ligt dus een UFO wat eeuwig een UFO zal blijven. Ik krijg het maar niet goed. De laatste rand die je ziet is nu slechts gespeld. Er ligt nog een halve sterren rand klaar, die moet er ook nog omheen. Help!!!!



Toch vind ik dat jammer. Ik had er zoveel zin in. Mmmmm nog maar een keer goed nadenken dan?

Het randje per week heb ik heerlijk tijdens het schaatsen kijken op tv gedaan. Dan gaat heel goed samen.

Nederland heeft nu al twee keer een sweap. De eerste drie op het podium zijn Nederlanders bij de 500 en de 5000 meter. Geweldig! Waar ons kleine landje groot ik kan zijn. En als er goud wordt gewonnen voor Nederland tijdens de Olympische Spelen dat gaat het olympisch vuur branden in het olympisch stadion in Amsterdam. De laatste keer dat daar de vlam heeft gebrand was in 1928. Mijn man is geboren onder de rook van het stadion en heeft hem ook nog nooit zien branden. Voor vele Amsterdammers is het dan ook een uniek moment om de vlam te zien branden. Gelukkig wonen we nog steeds niet ver bij het stadion vandaan en hebben we snel een foto gemaakt. 


Dit was de vlam die brandde toen Sven kampioen werd. Dat die fries toch kan zorgen voor een warm gevoel bij die Amsterdammers die meestal niet zoveel met schaatsen op hebben. 
En prachtig van de NUON om dit te organiseren. Zou het gas uit Groningen komen? Nou Groningen, jullie gas doet het prima hier in Amsterdam!  :-))))


 

donderdag 6 februari 2014

Ontslagen!

Afgelopen maandag ben ik geopereerd, heb een nieuwe by-pass in mijn linker oksel gekregen. Nu hoop ik dat hij net zo lang mee gaat als de vorige. Dan ben ik 70 en dan zien we wel weer. Ik ben inmiddels weer ontslagen uit het AMC. Ik heb nog heerlijk aan de mysterie van Di Ford kunnen werken terwijl ik daar in mijn bedje lag. En hij is bijna af. Nog wat hexagonnetjes op de hoeken en de border op de hoeken vastmaken en dan moet ik geduldig wachten tot het volgende blok binnenkomt.


Bij mijn bloemenpracht is er 1 bloemetje gevallen en ligt naast de vaas. Mijn quilt is altijd herkenbaar hierdoor. Mijn eigen kleine grapje.

Hij moet nog wel weer gestreken worden, maar dat doen we wanneer alles bevestigd is.


zondag 2 februari 2014

terug van weggeweest!

Lang weggeweest maar er is genoeg gebeurt en gedaan. Belton Grange bijvoorbeeld. Alle blokken aan elkaar bevestigd. Nu nog wachten op de border die deze week verzonden wordt. En de achterkant voor Belton heb ik ook al uitgezocht en gekocht natuurlijk. Want als wij een mooi lapje zien dan kunnen we het niet meer laten liggen.


Hij ligt weliswaar op zijn kop maar zelfs dan is hij prachtig. 


En de achterkant wordt van deze stof gemaakt. Ik ben verliefd!

Ik doe natuurlijk ook mee met randjeperweek. Natuurlijk is het niet maar wel heel erg leuk. Ik hou al sinds ik klein ben (ben ik nog steeds overigens) van borduren. En randje per week? wat is het nou eigenlijk vroegen vrienden mij. Ja wat is het en wat doe je er straks mee. Het is een soort merklap van 2 meter lang en ik leg hem straks ergens neer met een mooie strik er omheen. En Elsbeth neemt een mooie klos voor me mee uit Frankrijk. Een echte oude klos. Ik kijk er al naar uit. Mijn huiswerk van gisteren heb ik al weer af.



En dan ben ik ook begonnen met Di Ford's Mysterie Quilt. Het hart is zo heerlijk om te doen. Apliqueren met broderie perse of zoals ze in quiltmania vertalen "perzisch borduren". Daarvoor hebben ze vast google vertaalmachine gebruikt. Erover nagedacht is er zeker niet.

Ik heb het geduld opgebracht op 40 minuten naar een filmpje te kijken van Di Ford waarin ze uitlegt hoe het middenblok gemaakt moet worden. Maar toen ik er aan begon wat het filmpje al een beetje weggezakt en ik ging gelijk de fout in. Knipte de steeltjes niet zoals zij het had voorgedaan. En prompt ging het mis.



De steeltje werden helemaal niet mooi, allemaal rimpels. En ik was al bijna in staat om het blok in een hoek te gooien. Maar gelukkig toch de moed gevonden om het opnieuw te proberen. Daarvoor heb ik wel het lapje bijna verknipt en wie weet heb ik er later nog een stukje van nodig. Nu maar hopen dat er een stukje van overblijft in de winkel zodat ik dat kan kopen.

Inmiddels ziet het er al een stuk beter uit. Hier een paar fases van het groeiende hart.




Alle bloemen en blaadjes zijn al geknipt. Ik word vanavond opgenomen in het AMC ziekenhuis voor een bypass operatie in mijn linkerarm. Ik doe wel heel stoer maar ik ben best nerveus. Er zitten altijd risico's aan verbonden. Maar daar denken we maar niet aan. De professor gaat de operatie zelf uitvoeren en daar moeten we maar op vertrouwen. Ik neem Di Ford dus mee naar het AMC (Am See klinkt veel leuker, lijkt het net alsof je op vakantie gaat ergens in Duitsland haha).

Van mijn man heb ik ook nog het boek van Isabel Allende gekregen dus die gaat ook mee. Beetje afwisseling moet er zijn. Ik ga me niet vervelen.


Nu maar hopen dat ik morgen om deze tijd weer wakker ben uit de operatie en dat ik morgenavond op zijn minst in het boek kan beginnen. En wellicht dinsdag verder met Di Ford. Tot snel allemaal.